Vlinderen in de Steenwaard

Tekst en foto’s: Kars Veling, Natuur- en Vogelwacht Culemborg en vlinderkenner

Ik fietste nog wel wat harder toen de auto’s me tegemoet kwamen, maar de pont was toch net weg. Even tien minuten rust dus. Geen ramp want vanaf de veerstoep in Culemborg heb je een prima uitzicht; het Veerhuis aan de overkant en de grote spoorbrug over de Lek. Daarachter het doel van deze morgen, de Steenwaard. Een grote uiterwaard waar een jaar of 20 geleden natuurontwikkeling heeft plaatsgevonden.

Inmiddels op de pont richting Schalkwijk duiken futen steeds onder op zoek naar voedsel. Een hele club halftamme eenden dobbert voor de pont uit. Direct aan de overzijde de fiets neergezet en de wandeling begonnen. Het was heerlijk vlinderweer, een graad of 22, flink zonnig en niet te veel wind. Dat beloofde een vlinderrijke tocht te worden. Na over een hekje te zijn geklommen liep ik een stukje vlak langs de Lek. Er lagen flinke keien en op een daarvan zag ik een oranje vlinder gaan zitten. Zou het een argusvlinder zijn? Voorzichtig dichterbij gelopen kon ik de vlinder prima in de kijker krijgen en het was inderdaad een argusvlinder. Het was een mannetje met die opvallende donkere geurstreep en hij zat er duidelijk op wacht. Die kale steen was zijn territorium, waar vandaan hij de omgeving nauwlettend in de gaten hield. Wat gaaf! De argusvlinder is namelijk de afgelopen twintig jaar meer dan 90% achteruit gegaan en uit Oost-Nederland al helemaal verdwenen. Fijn dat hij hier, bij Culemborg, toch nog voorkomt.

Verder lopend, onder de spoorbrug door, loop ik de echte Steenwaard in. Er zijn volop bloeiende bloemen en dat staat vrijwel zeker garant voor leuke vlinders. Een prachtige rand met kruisdistel, marjolein, rolklaver, peen en knoopkruid levert direct al zo’n vijf icarusblauwtjes op. Het zijn allemaal mannetjes en prachtig felblauw van boven. Iets verderop lijkt er een vrouwtje te vliegen, maar daar moet ik even goed naar kijken, want die lijkt sterk op het bruin blauwtje, een Rode Lijstsoort, die het in het rivierengebied goed doet.

Ook hier brengt de verrekijker uitkomst, want ik zie prachtig de geblokte franje en ook het stippenpatroon op de onderzijde is onmiskenbaar; bruin blauwtje! Niet lang daarna zie ik er zelfs een stelletje van en ik moet flink doorstappen om ze niet uit het oog te verliezen. Uiteindelijk besluiten ze op een kruisdistel te gaan paren. Heel voorzichtig kruip ik op mijn knieën naar ze toe en ze blijven gelukkig rustig zitten zodat ik er een foto van kan maken. Een prachtig besluit van een heerlijke vlinderwandeling.