Struinen door komgebied ‘de Regulieren’ bij Culemborg

Gisteren raakte ik van het ‘Leidschehoevenpad’ af… Ergens bij een windmolentje begon mijn struintocht door de natte komgronden. Volgens mij zijn er weinig andere uitgestrekte komgebieden met zoveel natuur in Nederland. Ik kwam langs een verwaarloosde eendenkooi met verfomfaaide rieten matten. De distel met z’n felle stekelige bladeren én kleur greep me. Fenomenaal in deze streek zijn de knotten. Ik raakte verstrikt in lianen en vond het behoorlijk spannend; zag een konijnenpoot en trof enorme holen met roofvogels die de nesten ingesleept waren. Een ree sprong weg. Omringd door fluitende vogels en de geur van meidoornbloesem, zette ik m’n tocht voort. Ik werd overstelpt door zo veel natuur. Het kan dus wel; als ze de kans krijgt op plekken, gaat ze welig tieren. Ik stuitte op een sluisje waar ik overheen kon. Weer een reetje en ganzen met enorme slierten met jonkies die achter moeder aan zwemmen. Het laatste stuk liep ik door hoog gras met veel bloemen, een oranjetipje groette me. Ik kwam weer in de ‘Regulieren zoals we die gewend zijn vanaf de paden’.