De Nijlgans, de zware jongen onder de ganzen

Als er een prijs zou zijn voor de minst sympathieke gans dan is de Nijlgans een goede kandidaat. Getooid met zijn roversmasker maakt die het soms wel erg bont. Wat heeft deze eendachtige gans dan allemaal op z’n kerfstok? 

Broeden doen de Nijlganzen op hoogte, in tegenstelling tot andere eenden en ganzen. Vaak worden holle bomen opgezocht, of zelfs hoogspanningsmasten. Hier verschaffen ze zich met grof geweld toegang, pikken het nest van een andere vogel in en vermoorden en passant de andere kuikentjes. De Nijlgans kiepert zonder enige wroeging kleine ooievaars, haviken of buizerds naar buiten. De kleintjes van andere eendachtigen worden verdronken. En het ingepikte nest wordt daarna met een immens lawaai verdedigd.

Hoe de Nijlgans in ons land belandde
Normaal gesproken is de Nijlgans een vogel uit Afrika waar hij, zoals de naam al aangeeft, vooral voorkomt rond de Egyptische Nijl. In de tijd van de farao’s was het daar een heilige vogel. Ontsnapt uit gevangenschap in de jaren ’60 wisten enkele ganzen zich wonderwel te handhaven in West-Europa. Met name in Nederland, waar de soort explosief groeit. Van één enkel broedpaartje in 1967 tot over de 15.000 broedparen in 2015. Samen met de Brandgans is het één van de snelst toenemende broedvogelsoorten van ons land.

Hoe het pesthumeur van de Nijlgans ontstaan is weten we niet, maar een feit is dat agressiviteit hun handelsmerk is. Zelfs onderling zijn ze behoorlijk vijandig. Zoveel onsympathiek gedrag kan toch niet onbestraft blijven? Ik zou daarom willen voorstellen om de Nijlgans te hernoemen tot Rotgans. En die laatste vredelievende soort een wat passender naam te geven.