Domaes Braber #01: Terug naar “mijn” natuur
Ieder mens heeft zijn eigen pad en iedereen kent wel voor en tegenspoed. Hoe we hiermee omgaan definieert ons als individu maar kenmerkt ons ook als soort.
De invloed die natuur op mij en mijn welzijn heeft (zowel fysiek als mentaal) is wat ik in deze blog met jullie wil delen. Het zal bestaan uit beschrijvingen van ervaringen in en met de natuur en hoop hiermee jullie als lezer te inspireren er op uit te trekken en de natuur op nieuwe manieren te leren zien, ontdekken en ervaren.
Vandaag begin ik met de beschrijving hoe ik weer terug ben gekomen bij “mijn” natuur.
In een periode waarin ik thuis zat zonder werk werd het me al snel duidelijk dat fysieke en geestelijke gezondheid vrij vlot achteruit lopen als je er niet proactief mee aan de gang gaat.
Dagen worden langer, minder productief en het genieten van dingen gaat vanaf een bepaald moment een andere wending nemen. Gelukkig had ik net mijn studie psychologie afgemaakt en was ik me heel goed bewust van het feit dat een natuurlijke omgeving een weldadig effect heeft op de menselijke geest.
Met deze informatie op zak ben ik dagelijks een wandeling gaan maken. Ik woon heel fijn heel dicht bij de Uiterwaarden van Passewaay in Tiel en sta dan dus ook met 5 minuten midden in de natuur.
Ik genoot meer en meer van wat ik daar tegenkwam en mijn gedachten werden steeds en steeds meer ontspannen. Het deed me realiseren hoe makkelijk het moderne leven in een moderne maatschappij je gevoel van ‘zelf’ kan doen vervagen en plaats maakt voor drang naar prestatie en het proberen te vermijden van ‘fouten’. Met een meer ontspannen geest begon ik de tijden waarop ik eropuit trok te wisselen en ging ik soms pas rond zonsondergang en ook net voor zonsopkomst op pad.
Tijdens die momenten begon ik meer en meer te reflecteren op hoe de natuur met de onoverkomelijke dingen in het leven omgaat.
Een aantal dingen vielen mij op, die mijn manier van denken en de kijk op de wereld veranderden.
Ten eerste, de natuur kijkt niet naar wat niet kan / mogelijk is. Niet kunnen is meer een menselijke gedachte die we hebben omdat we het óf aannamen van iemand anders dan wel onszelf aangepraat hebben om een tegenslag of ondoenlijk lijkende taak te vermijden.
De natuur heeft aan dingen die niet mogelijk lijken totaal geen boodschap. Ze doet er alles aan om elke mogelijkheid tot het uiterst te benutten.
Je hebt ze misschien wel eens gezien , die plantjes die een plekje vinden in de kleinste openingen van asfalt of tussen tegels. Of vogels of insecten en knaagdiertjes die nestjes bouwen op voor ons idee meest onlogische en onaangename plaatsen.
Toch heeft een groot aantal van deze organismen succes.
Ten tweede, we staan absoluut niet los van de natuur. De helft van onze longen bevindt zich daarbuiten, daar waar het groen en uitbundig groeit. Wat wij uitademen ademen de bomen en planten in en hun uitademing is onze levenslijn. Zandgronden en wortel netwerken zorgen voor zuivering van vloeistoffen en ontnemen schadelijke stoffen uit de omgeving op.
Het moment dat ik door de uiterwaarden struinde, de ganzen luidkeels de ochtend hoorde aankondigen en de zon zich net liet zien boven de horizon met een bloedrode hemel deed mij beseffen dat ons grootste avontuur gecombineerd met ons grootste gevoel van rust zich bevindt op de rand van ons bewustzijn van onszelf en onze verbondenheid met de natuur.
Dat moment herontdekte ik “mijn” natuur en wil ik mij inzetten om mensen te helpen zichzelf en “hun” natuur weer terug te vinden door eropuit te trekken en de natuur weer opnieuw te ervaren en leren zien.
De natuur en levensinzichten gaan voor mij hand in hand en mijn motto is :
Think outside, no box required
Domaes
Domaes Braber is bushcrafter en outdoor living skills enthousiast.
