Alberto Taboada, Argentijns kunstenaar in de Betuwe
Een gesprek met Alberto Taboada voert langs vele boeiende onderwerpen. Over de reprimande die hij onlangs gaf aan President Milei over diens harde taalgebruik naar reflecties op de Griekse mythologie en de moderne dans. Steeds is daar ook de liefde voor het rivierenlandschap van West Betuwe, waar hij op zo’n wonderbaarlijke manier belandde.
Onder het genot van een zelfgemaakte dulce de leche duikt Alberto terug in de geschiedenis: “In 1970 was ik net afgestudeerd als architect aan de universiteit van Buenos Aires. Het plan was om daarna met alle afgestudeerden een grote reis te maken om wereldwijd architectuur te ervaren. Er was echter één probleem: we hadden geen geld…
We organiseerden een nationale loterij en, tegen alle verwachtingen in, werd dat een gigantisch succes. Opeens beschikten we over miljoenen!”
Met 23 vrienden vertrok Alberto op een reis die zijn leven ingrijpend zou veranderen. Ze doorkruisten Europa en maakten uiteindelijk de sprong naar de wereldtentoonstelling in Osaka 1970, Japan. “Ik sprak visionairs zoals Dudok en absorbeerde alles wat op mijn pad kwam: de mode, de cultuur.”
Van architect tot kunstenaar
“Eén ontmoeting in Amsterdam veranderde mijn leven voorgoed. Daar ontmoette ik Ton Jansen, de latere burgemeester van Neerijnen. Hoewel we elkaar maar kort zagen, was er direct een klik. We beloofden elkaar brieven te schrijven.”
Ton nodigde Alberto in 1972 uit om naar Nederland te komen. Die stap luidde een metamorfose in: van architect naar kunstenaar. In Hellouw, bij Ton thuis, gaf hij zich over aan het schilderen en verdiepte zich in portretten, landschappen en scènes uit de mythologie. Alberto ging studeren in ’s-Hertogenbosch en Amsterdam. Van 1986 tot 2008 was hij als docent verbonden aan de Koninklijke Academie in Den Haag in vakken als perspectieftekenen, beschrijvende geometrie, kleurenleer en ontwerpen.
Kasteelheer van Waardenburg
In 1993 kreeg Alberto een bijzondere kans: na het overlijden van de bewoner zocht Stichting Geldersche Kasteelen een tijdelijke kasteelheer voor Kasteel Waardenburg (zie onder), totdat de renovatie zou beginnen. Dertien jaar lang waakte Alberto over de oude muren, de zalen en de historie van het kasteel. Een inspiratiebron die iedere kunstenaar zich zou wensen.
Rivierenlandschap
“Destijds waren Marius van Beek (beeldhouwer) en Willem den Ouden (schilder) mijn mentoren. Met Willem deelde ik een fascinatie voor het rivierenlandschap. Ik schilderde vaak langs de Waal en zag het landschap transformeren met de dijkversterkingen. Waar vroeger huizen beide zijden van de dijk sierden, bleef nu vooral de uitgestrektheid achter. Die openheid sprak me enorm aan; mijn jeugd in Buenos Aires speelde zich af in de begrensde wereld, altijd omgeven door gebouwen. Langs de Waal kreeg ik het gevoel wat ik ooit op de pampa’s van Argentinië ervaren heb.”
Wolkenluchten
Alberto’s meest recente werk ‘In de hemel als op aarde’ staat nog op de schildersezel. Het onderwerp is de indrukwekkende wolkenlucht boven de Waal. “De Hollandse luchten hebben me altijd gefascineerd. Wolken zijn ongrijpbaar, etherisch; ze veranderen steeds. Om dit op een canvas weer te geven is enorm moeilijk. En dat is maar goed ook, oppositie is de kern van onze bestaan.”
Altijd zomer
Enkele weken na ons gesprek zal Alberto weer terugvliegen naar Buenos Aires, waar hij ook een appartement heeft. “Ik reis al ruim 50 jaar op en neer. Na mijn pensioen in de lente naar Nederland, in de herfst naar Argentinië. Als daar de zon hoog staat en de schaduwen korter zijn. Zo blijft het altijd zomer.“
