10 jaar Aarden in de Uiterwaarden

Kasper Heineke was gastouder totdat de overheid ging betuttelen en in zijn ogen onredelijke eisen ging stellen. Tegelijk constateerde Kasper dat steeds minder kinderen in de natuur kwamen. Tijdens de economische crisis in 2009 ging hij naar een lezing van Jan Saal (Triodos bank); ”Iedere crisis heeft een belofte in zich om een nieuwe start te maken”. Een citaat waar hij wat mee ging doen. Zijn eigen jeugdnatuurproject was geboren: Aarden in de Uiterwaarden. Kasper geeft het gastouderschap een nieuwe invulling, door meerwaarde toe te voegen: “Vanuit mijn huis in de uiterwaarden bij Ophemert kan ik geen kolen telen, maar wel onvergetelijke jeugdherinneringen meegeven.”

Kasper: “Het loopt lekker, het project heeft nooit stilgestaan, het hele jaar door ben ik op pad met dolenthousiaste kinderen in de vrije natuur. Van lieverlee is een aantal rituelen ontstaan: we nemen 2 thermoskannen thee en tosti-ijzers mee, sommige kinderen boterhammen met kaas. We klimmen in bomen, stoken een vuurtje en bezoeken favoriete plekken, zoals de Geheime Hut. De laatste keer (van een doorlopen periode) bakken we pannenkoeken op het vuurtje. Ouders vertellen me dat de kinderen opgewekt en vol energie thuis komen. Sommigen hebben het heel hard nodig; ‘Anders trek ik een week op school echt niet’, zei een meisje eens.”

Is Aarden in de Uiterwaarden ook educatief?
“Zeker, in die zin dat we leren in de natuur; bijvoorbeeld hoe kom je van brandnetelprik af? We rapen soms noten en proeven een eetbaar plantje.
Daarnaast ruim ik steevast al het anorganische afval op. De kinderen zien dat en helpen soms mee.”

De Geheime Hut, wat is dat toch, Kasper?
“Een oeroude meidoorn waarvan kroontakken, in het zand terecht gekomen, opnieuw uitliepen; er is een haag om de kroon ontstaan, een lekker beschutte en bovenal wondermooie plek. En daar woonde een bijzonder wezentje met een zakje kruiden op z’n rug. 10 jaar geleden riep hij me. Hij moest op reis en vroeg of ik op de geheime hut wilde passen. Iedereen die er komt, moet dit geheim bewaren, zei het wezentje nog. Toen verdween ie vliegensvlug en kwam sindsdien nog niet terug…”

Hoe gaat het nu verder met Aarden in de Uiterwaarden?
Kasper: “Ik ben klaar voor de volgende 10 jaar. Dit is het leukste werk dat ik heb weten te creëren! Het geeft veel voldoening en zolang ik het trek, blijf ik het doen.
Voor mij is Aarden in de Uiterwaarden ook een antwoord op de vraag ‘hoe pareer je een situatie waarin zekerheden om je heen wegvallen, zoals een economische crisis?’

Als kinderen genoeg in de natuur kunnen banjeren, krijgen ze zelfredzaamheid mee, die ze later kunnen gebruiken!”

Meer info: www.kaspadre.nl
Tekst en foto’s: Emmie Nuijen